- uciąć
- 1. Jak (nożem) uciąła) «nagle, raptownie»: (...) rozumiesz, dlaczego musiałem wyjechać, nic nie mówiąc. Że musiałem przerwać wszystko jak nożem uciął. Nie mogłem inaczej. P. Krawczyk, Plamka.b) «dokładnie, równo»: Jechały okrąglaki grube, oskrobane do białego drzewa, wszystkie po metrze jak uciął. I. Newerly, Pamiątka.2. Uciąć (sobie) drzemkę «przespać się krótko, zdrzemnąć się»: Pod pokładem jest dziwnie sucho i zacisznie, co natychmiast mi się kojarzy z ciepłą koją. I już postanawiam uciąć dłuższą drzemkę, gdy nagle słychać uderzenie o pokład jakiejś śrubki spadającej z masztu. K. Baranowski, Horn.3. Uciąć (sobie) pogawędkę, rozmowę, rozmówkę itp. «porozmawiać z kimś niezbyt długo o czymś mało absorbującym; pogawędzić»: Do przyjazdu pociągu, którym miał wrócić do domu, pozostało jeszcze sporo czasu. Staliśmy więc we trójkę, ucinając sobie pogawędkę. K. Ostrowska, Sukces.Dać sobie głowę, rękę, łeb uciąć za kogoś, za coś zob. dać 11.Jakby go giez uciął zob. giez.Ktoś da, dałby sobie głowę, rękę, łeb uciąć, że... zob. dać 17.
Słownik frazeologiczny . 2013.